Ik ben een voorwerp... Opzet : Om de beurt plaatst iedere deelnemer zich met de rug naar de toeschouwers. Wanneer hij wil, keert hij zich om en begint zijn leven als voorwerp te vertellen.  Het doel is niet te zeggen: “dag, ik ben een flesopener” maar ons te laten raden wat hij is terwijl hij over zijn leven praat  (vb: “sinds de feesten thuis verboden zijn, kwijl ik weg in mijn lade, geen stuk kurk aan de horizon...” De deelnemer moet alleen blijven staan tegenover de groep en dit, naar zijn schatting, een minuut lang.

Debriefing : Deze oefening is een echte veerplank tot creativiteit.  Zij verplicht de deelnemer buiten zijn gebruikelijke referentiekader te stappen.  Hier moet hij zijn verbeelding laten werken: wat zou een flesopener kunnen denken of voelen? De deelnemers moeten DURVEN en elkaar VERTROUWEN.  Tegelijkertijd mogen ze niet vergeten hun tijd te beheren. 

Tijdens de debriefing zal iedereen de verantwoordelijkheid van zijn eigen voorstellen op zich nemen en de reacties van anderen aanvaarden.  ASSERTIVITEIT en EERBIED laten toe ideeën niet in twijfel te trekken gewoon omdat ze origineel zijn of zich buiten de normen bevinden. Deze oefening laat tevens toe het belang van de niet verbale communicatie te benadrukken.  Hebben onze gebaren ons geholpen te overtuigen of, in tegendeel, hebben ze onze rede afgezwakt?